Βορέας, Θεόφιλος

(Μαρούσι 1873 – Αθήνα 1954). Φιλόσοφος και ακαδημαϊκός. Διετέλεσε καθηγητής της συστηματικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1912-39 και 1946-49), ιδρυτής του ψυχολογικού εργαστηρίου του πανεπιστημίου (1920) και ακαδημαϊκός (1926). Στη διαμόρφωση των φιλοσοφικών του απόψεων επηρεάστηκε από τον δάσκαλό του Βουντ. Ήταν εκλεκτικός, με κύρια γνωρίσματά του έναν ακαδημαϊκό συμβιβασμό μεταξύ όλων των αντιτιθέμενων θεωριών, την κριτική στάση απέναντι στις ακραίες θέσεις και την τοποθέτησή του στο μέσο με συγκερασμό των κατά τη γνώμη του θετικών στοιχείων. Με την τάση του αυτή δεν υπήρξε σαφής ο φιλοσοφικός του προσανατολισμός, στάθηκε όμως καλός ακαδημαϊκός δάσκαλος με τη νηφαλιότητα και τη σαφήνεια του στοχασμού του, το μοναδικό ύφος που έδωσε στη χρήση της καθαρεύουσας και τη σωστή του μέθοδο στην έκθεση των φιλοσοφικών θεωριών. Τα ακόλουθα από τα έργα του, με τον γενικό τίτλο Ακαδημεικά, θεωρούνται κλασικά της νεοελληνικής φιλοσοφίας: Λογική (1932), Ψυχολογία (1933), Εισαγωγή εις την φιλοσοφίαν μετά θεωρίας της γνώσεως (1935) και Ηθική (εκδόθηκε μετά τον θάνατό του). Ο Β. καλλιέργησε και τον ποιητικό λόγο, κυρίως ως μεταφραστής μεγάλων εκπροσώπων της παγκόσμιας (Ρυθμοί Αθανάτων, 3 τόμοι) και της αρχαίας ελληνικής ποίησης, (Πινδάρος). Ο Θεόφιλος Βορέας, καθηγητής επί 30 χρόνια της συστηματικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ιδρυτής του ψυχολογικού εργαστηρίου στο ίδιο πανεπιστήμιο και ακαδημαϊκός.